Aquí tenéis mi poesía:
Aquí os dejo la poesía escrita:
A Taquio
En Llabayos, vive Taquio
que ye fíu de María.
L'utru día reñeron
por ná, foi una tontería.
El rapazón ye perbonu
y un gran trabayaor
pues atópeslu tol día
faciendo algún llabor.
Ye'l que ta'l tantu de too.
Va a Morea a los recaos,
vien aína'l panaeru,
dempués, va a llimpiar los praos.
Da-y de comer a los perros,
saca y mete les oveyes,
y entá si-y sobra dalgo tiempu
ponse a barrer les caleyes.
Si tien llueza dalguna quica
nun hai home más feliz
pues méte-y huevos de too:
de pita, faisán, perdiz...
Planta arbolinos a esgaya:
piescales y mimosales;
ya miró por si daben
limonales y naranxales...
D'él puen dicir lo que quieran
menos que Taquio ye floxu
y eso que dio una zapá
que ta d'una pierna coxu.
Como dixi a lo cimero
nun versu, do ma riñólu
y a cuchar col carretillu
pa la güerta foi y mandólu.
Peles bones, lo que quieras,
pero a les males ye burru
nun paez que ye asturianu,
aseméyase a un baturru.
Atopélu nel camín
con un bon carretilláu
y entrugué-y:-¿Qué pasa, Taquio?
Traes cara d'enfadau.
Enllenóme tou d'azul
del color de los sos güeyos
y fixo una reflesión
que nun la faen los vieyos.
-Ye que riñóme mio ma
y anque sé que me quier muncho
nun sé por qué se m'alcuerda
qu'esto de mandame al cucho
foi como mandame a la mierda.
Fernándo Suárez Albalá.
Libro: Chispes y caricoses.
Ed. humor trabe.
te sigoooo:) sigueme tu a miii(; me gusta mucho tu blogg(;!
ResponderEliminarhttp://ellomasbonito.blogspot.com/